برخي از ويژگي هاي مورد انتظار از مؤمنان در كلام امام صادق (ع)

مشخصات كتاب

مؤلف: عبدالكريم پاك نيا

ناشر : كتاب گنجينه معرفت

مقدمه

حضرت صادق عليه السلام ششمين پيشواي شيعيان جهان در 17 ربيع الاول سال 83 ه_. ق در مدينه منوره ديده به جهان گشود. پدر بزرگوارش حضرت امام محمد باقر عليه السلام و مادر گرامي اش ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابي بكر مي باشد. اسم آن حضرت جعفر و كنيه اش ابو عبدالله و ابو اسماعيل و القاب شريفش صادق، صابر، فاضل و طاهر است [1] . امامت آن حضرت كه همزمان با شهادت پدر ارجمندش از سال 114 شروع شد، با حكومت 5 تن از خلفاي اموي و عباسي به ترتيب هشام بن عبدالملك (نهمين خليفه اموي)، ابراهيم بن وليد (دهمين خليفه اموي) و مروان بن محمد آخرين خليفه اموي (126- 132) و عبد الله سفاح (اولين خليفه عباسي) و ابوجعفر منصور دوانيقي (دومين خليفه عباسي) مصادف بود. آن بزرگوار در 25 شوال سال 148 ه_. ق در سن 65 سالگي توسط منصور دوانيقي مسموم شد، در مدينه منوره به شهادت رسيد و در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد. امام صادق عليه السلام در مدت 34 سال امامت پربركت خويش نقش شايسته اي در گسترش فرهنگ حياتبخش اسلام انجام داد. آن حضرت با استفاده از فرصت بدست آمده در عصر خويش (درگيري و نزاع ميان بني اميه و بني عباس) وسيعترين دانشگاه اسلامي را پي ريزي نمود; در دانشگاه آن حضرت حدود چهار هزار نفر شاگرد پرورش يافتند كه برخي از آنان از رهبران فكري تشيع به شمار مي آيند. هشام بن حكم، عبدالله بن ابي جعفر، هشام بن سالم، محمد بن مسلم، مفضل بن عمر و جابر بن حيان از